Kernfusie
Kernfusie is de energiebron van de zon en de sterren.
Het fusieonderzoek heeft tot doel aan te tonen dat deze energiebron ook op aarde kan worden ingezet. Kernfusie is een veilige en milieuvriendelijke manier om elektriciteit op te wekken en aan de energiebehoeften van de groeiende wereldbevolking te voldoen. De brandstofreserves van deze energiebron zijn ruim voorradig.
Het fusieonderzoek heeft al talrijke technologische uitdagingen en spin-offtoepassingen opgeleverd. Bovendien vertoont de fusietechnologie enkele belangrijke kenmerken die het voor Europa erg interessant maken om erin te investeren. Het betreft onder andere:
onafhankelijkheid van energiegrondstoffen
Deuterium en tritium, de brandstof waarmee de gewenste fusiereacties worden gevoed en in stand gehouden, zijn vrij gemakkelijk te verkrijgen.
Er zit ongeveer 35 g deuterium in elke m³ water en tritium wordt in de reactor gevormd uit lithium, een element dat overal in de aardkorst voorkomt. Het Lithium wordt verwerkt in een speciale "brandstofmantel" rond de reactor.
weinig brandstof nodig
Hoeveel brandstof is er nodig om een centrale van 1000 MW continu te laten werken?
Voor een steenkoolcentrale moet er jaarlijks zowat 2 700 000 ton steenkool via spoor- of waterwegen worden aangevoerd.
Een klassieke kerncentrale komt toe met 32 ton uraniumoxide (3% verrijking).
Voor een fusiecentrale is jaarlijks nauwelijks 0,10 ton deuterium en 0,15 ton tritium nodig.
Op basis van de huidige kosten zouden de uitgaven voor de brandstof van een fusiereactor slechts voor 1% doorwegen in de prijs van fusie-elektriciteit. Ter vergelijking: voor gascentrales lopen de brandstofkosten vaak op tot 75% van de totale elektriciteitsproductiekosten.
kleine hoeveelheid kortlevend nucleair afval
Het nucleaire afval beperkt zich voornamelijk tot geactiveerd materiaal bij de ontmanteling van de installatie. De gecumuleerde radiotoxiciteit ervan is na enkele tientallen jaren lager dan die van de asse, die een steenkoolcentrale met dezelfde capaciteit op 25 jaar produceert.
